Windows 2008

Μέρος α': Τι βλέπω από το παράθυρό μου*

1. Είναι γνωστός τέως προπονητής μεγάλης ποδοσφαιρικής ομάδας. Κάθε πρωί κάνει τζόγκιν στο μπαλκόνι, φορώντας τη φόρμα της ομάδας του. Όταν ο καιρός δεν το επιτρέπει, τρέχει μέσα στο διαμέρισμα. Μένει στον τρίτο.

2. Όλο το καλοκαίρι κυρίως την άκουγα. Βραδινά γελάκια υπό τους ήχους heavy metal. Χθες την είδα. Το κορίτσι με τα τατουάζ επί το έργον. Χτυπούσε ένα σε πελάτη της με το πρόσωπο στο παράθυρο. Την χάζευα. Νομίζω ότι με πήρε χαμπάρι τελικά. Μένει στον δεύτερο.

*Σε τρυφερή ηλικία είχα συμμετάσχει στον ομώνυμο μαθητικό διαγωνισμό ζωγραφικής. Είχα φτιάξει τη μπουγάδα της απέναντι: υπερμεγέθη σουτιέν και κιλότες σε παλ χρώματα να ανεμίζουν. Νομίζω ότι πήρα κάποιο βραβείο. Όπως και νά' χει η διάκριση ήταν για όλους, μια και όλες οι ζωγραφιές φιλοξενήθηκαν για λίγες μέρες στην Εθνική Πινακοθήκη. Quel honneur!

Μέρος β': Αθήνα, ένα παράθυρο στον κόσμο

1. Σαρανταπεντάρα σεκιουριτού έξω από την τράπεζα στην πλατεία. Συνομιλεί με δύο τσιγγανοπούλες, 7 και 11 ετών περίπου. Η μικρότερη σκαλίζει επιμελώς τη μύτη της.
-Σταμάτα να σκαλίζεις τη μύτη σου! (Κρύβεται για να μην την βλέπει.) Γιατί δεν πάτε σχολείο; Σχολείο έπρεπε να είστε κι όχι να πουλάτε χαρτομάντηλα στους δρόμους.
-(Η μεγαλύτερη) Δίκιο έχεις. Εγώ πήγαινα μέχρι πέρσι αλλά φέτος σταμάτησα. Βαριόμουνα να ξυπνάω νωρίς κάθε πρωί.

2. Στην Ομόνοια ωστόσο ο Χόντος πουλάει παιδικές στολές Αμαλίας, τσολιαδάκια και ελληνικές σημαίες. Η εθνική εορτή δεν βαριέται ποτέ...