Another Saturday another date

Πήγα τρεις μέρες στο Λονδίνο. Για το μιούζικαλ του Ray Davies (των Kinks), Come dancing. Παίζεται σε ένα ιστορικό θέατρο του ανατολικού Λονδίνου, πλαισιωμένο από εργατικές πολυκατοικίες και ξεκάλτσωτες Αγγλίδες με πλαστικές σακούλες. Στη "λαϊκή απογευματινή" του Σαββάτου, κατεβάσαμε τον μέσο όρο ηλικίας. Το κοινό αποτελούνταν κυρίως από παλιούς λάτρεις των Kinks και γηραιές κυρίες (με τις εγγονές τους) που στα νιάτα τους κάθε Σάββατο βράδυ χόρευαν στα ballrooms (σ'ένα τέτοιο διαδραματίζεται το μιούζικαλ). Η προσωπική ιστορία του Ray με πολλές κοινωνικές αναφορές και σχόλια. Απλή, αλλά συγκινητική. Κι αυτός, 65άρης πλέον, με βαμμένα μαλλιά και μια μικρή κιθάρα με αυτοκόλλητα κορίτσια pin-up, να λικνίζεται μέσα στο μπλε λαμέ κοστούμι του...

Θυμήθηκα τότε που πρωτάκουσα το Lola. Στο σχολείο ακόμα. Προσπαθούσα να καταλάβω τι εννοούσε ο ποιητής "Well I'm not the world's most physical guy / But when she squeezed me tight she nearly broke my spine / Oh my Lola la-la-la-la Lola / Well I'm not dumb but I can't understand Why she walked like a woman and talked like a man". Ζήτησα από τη Μ. να μου δώσει τα λόγια (τότε ανταλλάσσαμε χειρόγραφα λόγια τραγουδιών, επίπονο αλλά γοητευτικό), το συζητήσαμε, δεν θυμάμαι τι έπιασα, πάντως πρέπει να εντυπωσιάστηκα. Προφανώς, αφού το θυμάμαι ακόμα...