Η νέα ταινία της ισπανικής καταγωγής Isabel Coixet, "Elegy". Βασισμένη στη νουβέλα του Philip Roth "The Dying Animal" (Το ζώο που ξεψυχά). Χθες στο Πανόραμα της "Ε". Είχα δει δύο από τις προηγούμενές της "My Life Without Me" (Ζωή χωρίς εμένα, 2003) και "The Secret Life of Words" (Η μυστική ζωή των λέξεων, 2005) και -κυρίως με τη δεύτερη- είχα μαγευτεί από τη δεξιοτεχνία της να μιλάει για το ανθρώπινο δράμα. (Δεν είναι τυχαίο που σε μια συνέντευξή της χαρακτηρίζει τον κινηματογράφο "μικρόβιο, αλγολαγνία, μαζοχισμό, τον απόλυτο συνδυασμό ευχαρίστησης και πόνου" www.moviemaker.com/directing/article/isabel_coixet_elegy_penelope_cruz_ben_kingsley_20080806/).
Και με την Ελεγεία το ίδιο. Είχα διαβάσει το βιβλίο του Roth, και παρόλο που είναι ένας από τους αγαπημένους μου συγγραφείς, δεν με είχε ενθουσιάσει, μπορεί κάπου και να με είχε ενοχλήσει κιόλας. Ωστόσο χθες πήγα στην ταινία στα τυφλά. Πέρα από όλα τα υπόλοιπα (την πλοκή, τους εξαιρετικούς ηθοποιούς, την εικόνα), νομίζω ότι η ματιά της Coixet έδωσε στο βιβλίο άλλη διάσταση - πέρα απ' τον όποιον μισογυνισμό καταλογίζουν στον συγγραφέα.
Στις αίθουσες θα βγει κάπου τον Νοέμβριο κι οι οπαδοί τού (αμερικανικής κοπής) "Ανθρώπινου Στίγματος" ας κάνουν τη σύγκριση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου