Μια σκέψη για τον Paul Newman (μην γελάσεις μην με κοροϊδέψεις, το σκέφτομαι από χθες): τουλάχιστον θα τον γνωρίσει η μαμά μου που τόσο της άρεσε από τα νιάτα της. Και τις κρύες νύχτες θα μιλάνε για σινεμά θα παίζουν μπιλιάρδο και μπορεί να πίνουν και δυο γουλιές κόκκινο κρασί στην υγειά μας...
3 σχόλια:
αγαπητή δεν γελώ γιατί πιστεύω ότι όταν δεν βλέπουμε όλα είναι πιθανά...
ή μάλλον σε ότι δεν μπορούμε να δούμε
δεν ξέρω αν όλα είναι πιθανά αλλά είναι μια παρηγοριά να φαντάζομαι ότι θά'χει τόσο καλή παρέα...
Δημοσίευση σχολίου