NYC

Καλό είναι να έχεις μπλογκ δεν λέω, όμως τι να το κάνεις αν δεν υπάρχει καθόλου interaction; Είναι βέβαια ανακουφιστικό να γράφεις και να ξαναγράφεις ("μα αφού το κάνεις και στη δουλειά, δεν βαρέθηκες; μήπως καλύτερα να ξαναπιάσεις το πλέξιμο;" ΣΤΑΜΑΤΑ ΝΑ ΜΕ ΔΙΑΚΟΠΤΕΙΣ!), κάτι σαν ψυχοθεραπεία. Ειδικά μάλιστα όταν ξέρεις ότι δεν σε διαβάζει και κανείς, νιώθεις μια παράξενη ελευθερία που παράλληλα δεν είναι κιόλας γιατί πάντα υπάρχει το ενδεχόμενο να σε διαβάσει κάποιος οπότε πάλι αυτολογοκρίνεσαι και άντε βγάλε άκρη. Ο Γ. μου είπε χθες να γράφω πιο ελεύθερα, όπως παλιά λέει τότε που έκανα εκείνα τα σεμινάρια, να μην είναι λέει συνέχεια σαν να κάνω ρεπορτάζ... Τέλος πάντων σήμερα σκεφτόμουν ότι θα ήθελα πάρα πολύ να μου μπορούσα να βρεθώ για 2-3 χρόνια στη Νέα Υόρκη ν' αρχίσω σπουδές από την αρχή και να σουλατσάρω μποέμικα τους αριθμημένους δρόμους - μαζί σου χαζό, δεν είπα μόνη μου!