Αγαπημένο μου ημερολόγιο

Καλημέρα - σε αμέλησα αλλά είχα τρελή δουλειά. Θυμάμαι παλιά που κρατούσα ευλαβικά ημερολόγιο. Εφηβικές αγωνίες και ερωτικές απογοητεύσεις. Κολλούσα μεμοραμπίλια, ζωγράφιζα δάκρυα και άλλα θλιβερά και όταν δεν ήμουν τυπική ζητούσα από το "αγαπημένο μου ημερολόγιο" ταπεινά συγνώμη, υποσχόμουν ότι δεν θα ξανασυμβεί αυτό, ότι θα είμαι αιώνια πιστή και αφοσιωμένη στις σελίδες του. Αναρωτιέμαι που έχω αυτούς τους δακρύβρεχτους τόμους. Τώρα που θα (ξανα)μετακομίσω ελπίζω να πέσω πάνω τους. Αν και δεν νομίζω ότι πλέον θα τα διάβαζα με ενδιαφέρον. Θυμάμαι άλλωστε εκείνη την εποχή πολύ καλά (είναι περίεργο αλλά θυμάμαι τα πάντα και με λεπτομέρειες μέχρι και τα χρόνια των σπουδών μου, για κάποιο λόγο μετά η μνήμη μου άρχισε να μου κάνει νερά), δεν ήμουν χαρούμενη έφηβη, όλο κάτι μου 'φταιγε, θύμωνα εύκολα, είχα μούτρα συχνά. Κι είχα αναρτήσει έξω από το δωμάτιό μου μια ταμπέλα που απαγόρευε σε όλα τα μέλη της οικογένειάς μου να μπουν χωρίς άδεια. (Ο αδερφός μου από την άλλη είχε βάλει ένα αυτοκόλλητο, που 'χε βρει στο αμερικάνικο MAD, που έλεγε "Beware of the girl nextdoor she's a bitch"). Καλά περνάγαμε μεταξύ μας δεν λέω... Τώρα πάντως είμαστε πολύ αγαπημένοι και χαίρομαι. Σήμερα μάλιστα μας διοργανώνει γιορτή!