Α. Μεταξά. Εξάρχεια. Πριν από λίγο. Καμιά φορά νομίζω ότι είμαι επισκέπτρια στην Αθήνα. Καλό ή κακό; Καλό γιατί μονίμως κάτι με ξαφνιάζει. Κακό για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Η Α. Μεταξά. Την έχω ανεβοκατέβει άπειρες φορές. Για καφέ, φαγητό, για δουλειά. Εκεί ήταν και το γραφείο της Μαρίας, εκεί και του "Διαβάζω" όπου πήγαινα συχνά πυκνά για αρκετά χρόνια. Εκεί τώρα και το Food Co. Άλλο όμως είναι το θέμα. Δεν είχα προσέξει ότι η Α. Μεταξά μυρίζει. Ή μάλλον έχει πολλές χαρακτηριστικές μυρωδιές. Κάθε πόρτα της, κλειστή ή ανοιχτή, έχει τη δική της μυρωδιά. Και δεν έχει να κάνει πάντα με το είδος της δουλειάς που κρύβεται από πίσω της (για παράδειγμα υπάρχουν πολλά τυπογραφεία και κανονικά ο δρόμος θα έπρεπε να πλημμυρίζει από την ευωδιά του χαρτιού). Δεν μπορώ αυτή τη στιγμή να το περιγράψω καλύτερα, αλλά είναι σαν να μυρίζεις όλη τη ζωή της πόλης. Ειδικά στο δεξί πεζοδρόμιο κατεβαίνοντας.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
2 σχόλια:
ειπαμε να μην προσπερνας στιγμιοτυπα, αλλα μηπως το παρακανες να σνιφαρεις μυρωδιες εξω απ τις πορτες των αθρωπων?
Λες; μπορεί. Αν και δεν σνίφαρα κιόλας, απλώς με βρήκαν οι μυρωδιές πρώτη φορά τόσο έντονες σ'έναν δρόμο που μου 'χει λιώσει τα παπούτσια! Αλλη φορά θα είμαι πιο διακριτική...
Δημοσίευση σχολίου