Προχθές.
Είδα όνειρο τη μαμά μου. Περπατούσαμε σε έναν πεζόδρομο στο κέντρο της Αθήνας. Εκείνη μπροστά εγώ πίσω. Μην τρέχεις σε παρακαλώ της λέω. Εντάξει μου λέει ενώ ελαττώνει ταχύτητα. Ξαφνικά παραπατάει. Τη στηρίζω. Περπατάει ξανά μέχρι που καταρρέει. Βοήθεια βοήθεια φωνάζω. Και μετά τον αδερφό μου. Ελα εδώ η μαμά δεν είναι καλά.
Ξύπνησα ασθμαίνοντας.
Χθες.
Περπατούσα στην Ιπποκράτους. Διασταυρώθηκα με μια μαμά και τον οκτάχρονο γιο της. Αυτός μπροστά εκείνη πίσω του. Μαμά, είσαι ακόμη πίσω μου; Ναι. Είσαι ακόμη πίσω μου μαμά; Ναι, εδώ είμαι μην ανησυχείς...
Είδα όνειρο τη μαμά μου. Περπατούσαμε σε έναν πεζόδρομο στο κέντρο της Αθήνας. Εκείνη μπροστά εγώ πίσω. Μην τρέχεις σε παρακαλώ της λέω. Εντάξει μου λέει ενώ ελαττώνει ταχύτητα. Ξαφνικά παραπατάει. Τη στηρίζω. Περπατάει ξανά μέχρι που καταρρέει. Βοήθεια βοήθεια φωνάζω. Και μετά τον αδερφό μου. Ελα εδώ η μαμά δεν είναι καλά.
Ξύπνησα ασθμαίνοντας.
Χθες.
Περπατούσα στην Ιπποκράτους. Διασταυρώθηκα με μια μαμά και τον οκτάχρονο γιο της. Αυτός μπροστά εκείνη πίσω του. Μαμά, είσαι ακόμη πίσω μου; Ναι. Είσαι ακόμη πίσω μου μαμά; Ναι, εδώ είμαι μην ανησυχείς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου