Το νούμερο ένα

08:55. Ανοίγω την πόρτα της δημόσιας Υπηρεσίας. Ο θυρωρός κάθεται μπροστά σε ένα pc.
-Δεν έχουμε ανοίξει ακόμα. Στις 09:00.
-Είναι 9 παρά πέντε. Να ξανάρθω σε 5 λεπτά;
-Οχι, καθίστε.
08:58. Ο θυρωρός απομακρύνει τα μάτια από την οθόνη -παίζει ένα περίπλοκο ηλεκτρονικό- και με κοιτάζει.
-Τώρα μπορείτε να ανεβείτε στον πρώτο όροφο.
08:59. Στον πρώτο όροφο. Οι υπάλληλοι μόλις έχουν ανοίξει τους υπολογιστές τους.
-Τι θέλετε;
-Να καταθέσω τα χαρτιά μου.
-Εκεί αριστερά. Πάρτε πρώτα ένα νούμερο όμως.
Μόνη μου ήμουν αλλά είπα να μην φέρω αντίρρηση.
09:00. Εκεί αριστερά, στις καταθέσεις.
-Τι θέλετε;
-Να καταθέσω μπλα μπλα...
Με κοιτάζει.
-Εχετε το νούμερο ένα;
Είπα να μην φέρω αντίρρηση ούτε αυτή τη φορά παρόλο που ακόμα δεν είχε ανέβει (άλλη) ψυχή στον πρώτο...

(ΥΓ. Λες να γίνω μια από τα ίδια;)