Μια μέρα, μεταξύ σοβαρού κι αστείου, συζητούσα με τον Γ. για το πώς θα ήθελα να μεγαλώσουμε το παιδί μας.
Είχα στο μυαλό μου εικόνες (απομόνωσα τις ευχάριστες) από τη δική μου παιδική ηλικία, τότε παλιά στα μέσα της δεκαετίας του '70, που κάναμε αμέριμνοι ποδήλατο και μακρινές βόλτες και κανείς δεν ανησυχούσε, παίζαμε με κούκλες, αυτοκινητάκια και ζωγραφίζαμε με δαχτυλομπογιές, ξέρεις, τότε που η Κηφισίας ήταν μια στενή λεωφόρος, που κοντά στο γηροκομείο είχε ένα λούνα παρκ (δεν κάνω πλάκα) κι ο ανισόπεδος κόμβος ήταν άγνωστη λέξη για όλους, τα αδέρφια βασιλόπουλοι στον Φάρο Ψυχικού είχαν χωριστεί σε αβ και γίγας ("ο κίτρινος αβ" τον αποκαλούσα γιατί είχε κίτρινο στο σήμα του, τώρα έχει αντικατασταθεί από συγκρότημα πολυτελών καταστημάτων), τα λεωφορεία είχαν ακόμα εισπράκτορα - μα τι λέω;
Τέλος πάντων, μεταξύ σοβαρού κι αστείου, έτσι όπως πάνε τα πράγματα στην οικονομία της χώρας, πολύ φοβάμαι ότι κάπως έτσι θα το μεγαλώσουμε...
Τέλος πάντων, μεταξύ σοβαρού κι αστείου, έτσι όπως πάνε τα πράγματα στην οικονομία της χώρας, πολύ φοβάμαι ότι κάπως έτσι θα το μεγαλώσουμε...
6 σχόλια:
Μεγάλωσα κι εγώ την ίδια περίοδο, πρόλαβα μερικά λεωφορεία σαν αυτο της φωτό και τους εισπράκτορες τους. Επειδή μεγαλώνω το 1ο μου παιδί, δεν ξέρω αν αυτή η οπισθοδρόμηση είναι καλή. Είναι καλή όντως? Ή μήπως τα έχουμε κάνει τόσο σκατά που το μόνο που μας μένει είναι να κοιτάμε πίσω?
Ούτε εγώ θεωρώ ότι η οπισθοδρόμηση είναι καλή, ως αίσθηση μόνο ότι τα πράγματα ήταν πιο απλά, πιο αγνά, ότι χρειαζόμασταν πιο λίγα κι όμως είμασταν χαρούμενοι (ως παιδιά εννοώ) αναπολώ εκείνη την εποχή. Κατά τ' άλλα σε πολλούς τομείς, και ειδικά για τους "μεγάλους", τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα και επώδυνα, μετά τη δικτατορία γαρ...
Είδες που σε αυτή τη χώρα όλα τα όνειρα πραγματοποιούνται;Δυστυχώς για όλους μας;!
Βρε καλώς τον Θράσο! Χαίρομαι που σε ξαναβλέπω! Πράγματι, ε ντρημ καμ τρου, λιβ γιορ μιθ κλπ...
Έτσι όπως πάει η οικονομία και με την κατάσταση που επικρατεί (και, πιστεύω, ότι ακόμα δεν έχουμε δει τίποτα) να εύχεσαι να το μεγαλώσεις έτσι! Γιατί πολύ φοβάμαι ότι αυτά που θα έρθουν ούτε που τα έχουμε φανταστεί...
Τι να πω, δεν έχω λόγια πλέον...
Δημοσίευση σχολίου