Aλίμονο σε όσους έτυχε να μείνουν μέσα αυτό το Πάσχα και κάποιος έσπρωξε το χέρι τους στο τηλεκοντρόλ. Μονοκαλλιέργεια η TV. Ο Χριστός, η Μαγδαληνή και η υπόλοιπη παρέα σε όλες τις βερσιόν, πάνω κάτω και πλαγίως.
Χωρίς όρια. Χωρίς αναστολές. Και κυρίως χωρίς φαντασία.
Μόνο με κάποια διαλείμματα για πέναλτι...
Κι αυτός ο Ιησούς από τη Ναζαρέτ, η κόπια πρέπει νά ΄χει λιώσει από το συνεχές παίξιμο.
Ναι, ξέρω η θρησκεία είναι το όπιο του λαού, ειδικά σε περίοδο κρίσης, αλλά έλεος πια!
3 σχόλια:
Εγώ, που δε βλέπω και tv, δυστυχώς σχεδόν όλη τη Μεγάλη Εβδομάδα την πέρασα στο νοσοκομείο με τον μικρό και αναγκαστικά το χέρι μου το έπιασε το τηλεκοντρόλ.
Έχεις απόλυτο δίκιο. Μα πόσες ταινίες πια έχουν βγει με τα πάθη του Χριστού, την Παλαιά Διαθήκη, και δε συμμαζεύεται; Εγώ θα σου πω που έκανα ζάπινγκ όλη την ώρα (όταν κοιμόταν ο μικρός φυσικά): άπειρες!
Γι᾽αυτό λοιπόν και εγώ αποφάσισα, επειδή όπως προανέφερα δεν είμαι φαν της tv, να το πλάσω με τη δική μου φαντασία, τα δικά μου πρόσωπα (και όχι αναγκαστικά τον Χριστό μακρυμάλλη με γαλάζια μάτια) και αγόρασα την Καινή Διαθήκη και την διάβαζα!
Σκέφτηκα ότι ήταν το καταλληλότερο βιβλίο για αυτές τις ημέρες..
Ομολογώ ότι δεν θα έφτανα σ' αυτό το σημείο, ωστόσο φαντάζομαι ότι θα έχει ενδιαφέρον.
Ελπίζω να είναι καλά ο μικρός...
πέρασα αρκετές ώρες στο σπίτι αυτό το Πάσχα. άνοιγα κυρίως τη τηλεόραση όταν εκανα βαρετές δουλειές π.χ. σιδέρωμα. Όταν η TV δεν έδειχνε άθλια ριάλιτι, "έπεφτες" πάνω στον Άντονι Κουίν να ερμηνεύει για χιλιοστή φορά το Βαραββά, στο Βίκτορ Ματσιούρ να περιφέρεται στο Κολοσσαίο και να περιμένει να τον φάνε τα λιοντάρια και τον Μαικλ Γιορκ ν' αλλαλάζει σαν ημίτρελος Ιωάννης Βαπτιστής. Τα έχω μάθει απ' έξω. Απ' έξω όμως. Νομίζω ότι όταν ενηλικιωθεί ο γιος μου ακόμα αυτά θα δείχνουν. Καλώς σε βρίσκω και καλη λευτερια :Π
Δημοσίευση σχολίου