Ο κόμπος

Τα δύο κορίτσια της θυρωρού της μάνας μου. Δεκατριών και εννέα ετών. Όμορφες, έξυπνες μικρές δεσποινίδες.
Μου έδειχναν φωτογραφίες από τα "παιδικά" τους χρόνια στην Αλβανία. Κοίτα-πώς-είσαι- σαν-αγόρι-κι εσύ-τι μαλλιά-είναι-αυτά;
Ξαφνικά, ανάμεσα στα κονφετί και τα τρυφερά ενσταντανέ των γονιών τους, μια φωτογραφία της μαμάς μου. Χαμογελαστή μπροστά από ένα στολισμένο χριστουγεννιάτικο δέντρο...
Ένας κόμπος. Είπα σιγανά Αχ, η μαμά μου και ξεροκατάπια...