Χθες. Λίγο πριν τη βροχή. Επίσημη πρώτη στο μπαλκόνι. Τα πόδια μου στηρίζονται στα πράσινα κάγκελα σαν βαρυποινήτες του Σινγκ Σινγκ που πασχίζουν να αποδράσουν. Ανάμεσά τους ένα ανοιχτό παράθυρο. Φαίνεται ο βραδυνός Υμηττός και οι κεραίες του. Μυστήριο πράγμα. Η Αθήνα θυμίζει δεκαπενταύγουστο. Οι REM χαλί στον Προκόπη Δούκα "20 εκατομμύρια δολάρια πλήρωσε η Γαλλία για να απελευθερωθεί η Ίνγκριντ Μπετανκούρ". Κινούμενα σχέδια συντονίζουν την τσιρίδα τους με το τρίξιμο της διπλανής τέντας. Ρουφάω με σθένος ένα home made μοχίτο. Τούρμπο. Σιγά σιγά περνάω μέσα από τα κάγκελα...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 σχόλιο:
και οι ημέρες περνούν χωρίς νόημα...
Δημοσίευση σχολίου