
Χθες. Λίγο πριν τη βροχή. Επίσημη πρώτη στο μπαλκόνι. Τα πόδια μου στηρίζονται στα πράσινα κάγκελα σαν βαρυποινήτες του Σινγκ Σινγκ που πασχίζουν να αποδράσουν. Ανάμεσά τους ένα ανοιχτό παράθυρο. Φαίνεται ο βραδυνός Υμηττός και οι κεραίες του. Μυστήριο πράγμα. Η Αθήνα θυμίζει δεκαπενταύγουστο. Οι REM χαλί στον Προκόπη Δούκα "20 εκατομμύρια δολάρια πλήρωσε η Γαλλία για να απελευθερωθεί η Ίνγκριντ Μπετανκούρ". Κινούμενα σχέδια συντονίζουν την τσιρίδα τους με το τρίξιμο της διπλανής τέντας. Ρουφάω με σθένος ένα home made μοχίτο. Τούρμπο. Σιγά σιγά περνάω μέσα από τα κάγκελα...
1 σχόλιο:
και οι ημέρες περνούν χωρίς νόημα...
Δημοσίευση σχολίου