Ήχοι

Θεωρώ πως ό,τι κάνουμε στη ζωή μας έχει και μια μουσική υπόκρουση - ένα soundtrack. Το οποίο μάλιστα δεν είναι απαραίτητο να έχει σχέση με τις μουσικές μας προτιμήσεις.
Το soundtrack αυτό ηχεί αλλιώς όταν χαιρόμαστε κι αλλιώς όταν λυπόμαστε, είναι άλλο όταν περπατάμε ή κάνουμε σεξ, ξεχωριστό τραγούδι μουρμουρίζουν τα όνειρά μας και πάει λέγοντας. Ακόμα και οι δουλειές έχουν το δικό τους, άσχετα αν πρόκειται για το μονότονο τικ-τικ ενός ξεκούρδιστου εκτυπωτή παλαιάς τεχνολογίας ή το φρενήρες πληκτρολόγημα της γραμματέως.
Γι' αυτό το blog επιλέγω Anthony and the Johnsons. Δεν βρίσκω λόγια να εξηγήσω γιατί, ίσως να μην χρειάζεται κιόλας. Αυτή την αίσθηση είχα πάντως όταν τον άκουγα χθες βράδυ στο Badmninton.
Μόνο το styling και η κινησιολογία κάπως δεν μου κόλλαγαν - α, και η έντονη δραματικότητα. Η αέρινη κελεμπία με παρέπεμπε στην Νάνα Μούσχουρη κι οι αμήχανες, σχεδόν παιδικές κινήσεις των χεριών του, μου θύμιζαν πολύ την φίλη μου την ΤΑΤ. Κι αυτό δεν είναι και τόσο σωστό...
Ωστόσο, ναι. Αυτό είναι. http://www.theworldofadam.com/mystery.html