Λένε ότι το να αδειάζεις το σπίτι κάποιου αγαπημένου σου προσώπου που έχει πεθάνει είναι μια σχεδόν λυτρωτική παύλα απελευθερωτική παύλα εξαγνιστική εμπειρία.
Ε, όποιος τα λέει αυτά λέει μαλακίες. Είναι πολύ πολύ πολύ στενάχωρο, δυσάρεστο, βαρύ και επίπονο και στο τέλος όσο κοιτάζεις το άδειο σπίτι είναι σαν να κοιτάς στο κενό μέσα σου που μεγαλώνει και μεγαλώνει...
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου