Τι με έμαθε αυτή η δουλειά σε 10 φράσεις...

 
 Τα γράφω για να μην τα ξεχάσω...

1. Ότι ρεπορτάζ δεν σημαίνει έρευνα αλλά είναι μια αυθαίρετη συνήθως απόφαση / εντολή κάποιου "ανωτέρου" που ουδεμία σχέση έχει με το θέμα, ότι πρέπει να βγάλεις αυτόν τον συγκεκριμένο "τίτλο". Τώρα αν δεν σου βγαίνει, ε, να σου βγει.

2. Ότι οι μετανάστες και οι τσιγγάνοι δεν χωρούν φωτογραφικά στις σελίδες μας γιατί δεν είναι "κανονικοί" άνθρωποι...

3. Ότι ακόμη κι ένα γήπεδο γκολφ στον πυρήνα προστατευόμενης περιοχής είναι ανάπτυξη και δεν μπορούμε να της πάμε κόντρα. ("Κατανοώ τις οικολογικές σου ευαισθησίες, αλλά έχε υπόψη σου ότι η εφημερίδα είναι υπέρ της ανάπτυξης. Αν θέλεις, σου οργανώνω μια ημερίδα να μιλήσεις γι' αυτά που σε απασχολούν και να σε προλογίσω κιόλας!" - η καλύτερη ατάκα ever...)

4. Ότι οι κυνηγοί είναι κι αυτοί άνθρωποι γι' αυτό ας τους αφήσουμε να κάνουν ανενόχλητοι το θεάρεστο έργο τους.

5. Ότι τα νησιά μας είναι τουριστικός προορισμός, οπότε μαλακίες περί ρύπανσης και χωματερών δεν παίζουν.

6. Ότι χώρες όπως το Μπαγκλαντές ή η Ινδία είναι πολύ μακριά από την Ελλάδα μας για να μας απασχολούν.

7. Ότι enough is enough με τους Αφρικανούς που υποφέρουν από τη λειψυδρία. Είναι πολύ στενάχωρο το θέαμα για κυριακάτικο ξεφύλλισμα.

8. Ότι οι Κινέζοι πάνω απ' όλα είναι εν δυνάμει επενδυτές, οπότε ας ξεχάσουμε ότι η χώρα έχει τις χειρότερες περιβαλλοντικές επιδόσεις στον πλανήτη!

9. Ότι όλα είναι προϊόν μαγειρέματος κι ότι οι αρχισυντάκτες έχουν τη μαγική ικανότητα να διαβάζουν τη σκέψη ανθρώπων που δεν γνωρίζουν, οι οποίοι μιλούν για θέματα που επίσης (οι αρχισυντάκτες) δεν γνωρίζουν, και να την μεταφέρουν κατά το δοκούν στο κείμενο που υπογράφεις ΕΣΥ.

10. Ότι όλοι ανεξαιρέτως, ακαδημαϊκοί, καθηγητές, περιβαλλοντολόγοι, επιστήμονες, κλπ. είναι παπάρες. Α, κι ότι ο μεγαλύτερος απ' όλους τους παπάρες είναι ο δήμαρχος της Αθήνας...