Oh boy...

Στην εφημερίδα που δουλεύω οι συντάκτες είναι κατά 80% γυναίκες και οι αρχισυντάκτες, διευθυντές και εκδότες κατά 100% άντρες.

Στην εφημερίδα που δουλεύω οι περισσότεροι από αυτούς τους άντρες σε ποσοστό τουλάχιστον 80% έχουν παιδιά. Κάποιοι -ακόμη- και συζύγους.

Στην εφημερίδα που δουλεύω, πριν γεννήσω, μόνο βεβαίωση υπογεγραμμένη από τον κηδεμόνα μου δεν έπρεπε να φέρω για να πάω να κάνω τις απαραίτητες εξετάσεις ή για να κάτσω σπίτι όταν δεν αισθανόμουν καλά.

Στην εφημερίδα που δουλεύω αφότου γέννησα δεν μου έδωσαν το μειωμένο ωράριο που δικαιούμην για τα δύο πρώτα χρόνια με τη δικαιολογία ότι είμαι "ρεπόρτερ" και δεν έχω ωράριο.

Στην εφημερίδα που δουλεύω κάθε βδομάδα μου ζητάνε να αποδείξω ότι ο ελέφαντας ζυγίζει όσο ένα ποντίκι και μάλιστα όχι σε συνθήκες μηδενικής βαρύτητας.

Στην εφημερίδα που δουλεύω μας έκαναν μείωση 15% στους μισθούς μας - 10% στην αρχή και τώρα άλλο ένα 5% (μέσω email) παρόλο που είχαμε υπογράψει ένα χαρτί που μας διαβεβαίωνε ότι το 2014 ο μισθός μας θα επέστρεφε στα αρχικά του επίπεδα.

Στην εφημερίδα που δουλεύω, αυτή την εβδομάδα θα έχω το πρώτο θέμα.

Στην εφημερίδα που δουλεύω ο διευθυντής που έχει την τελική ευθύνη για το φύλλο έχει αφήσει να κοιτάξει το πρώτο θέμα τελευταίο με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή να μην μπορώ να φύγω και να έχω στήσει την κοπέλα που κρατάει τον μικρό. Για μία ακόμη φορά.

Στην εφημερίδα που δουλεύω ρώτησα τον διευθυντή αν έχει κοιτάξει το θέμα μου αλλά εκείνος δεν κοιτάει καν εμένα οπότε το θέμα μου θα κοιτάζει τώρα;

Στην εφημερίδα που δουλεύω νομίζω ότι μου κάνουν γυμνάσια.

Και ερωτώ: στις εφημερίδες που δουλεύουν οι συνάδελφοί μου στο εξωτερικό τι γίνεται; Κι εκεί όλοι οι προϊστάμενοι είναι άντρες, αντιεπαγγελματίες και μισογύνηδες;

Λέω καμιά φορά ότι θα 'θελα να περνούσα μια  ημέρα έστω στην αίθουσα σύνταξης της Guardian για παράδειγμα, να νιώσω για λίγες ώρες τη βαθύτατη ικανοποίηση του να δουλεύεις με ανθρώπους που σέβονται τη δουλειά και εκείνους που την κάνουν...