Μαγεία

Ωραία.

Ήρθε, δεν είδε και απήλθε η Μέρκελ, ο Ιάσονας κάνει πλέον πιπί-κακά στο γιογιό με άνεση επαγγελματία, ο Γ. ξεκινάει επιτέλους πάλι δουλειά (είχε μείνει χωρίς από τον Ιούλιο), το χρέος στην πιστωτική μου κάρτα μειώθηκε λίγο, αλλά κάτι είναι κι αυτό, τουλάχιστον δεν θα μου κόψουν το κινητό, έξω είναι φθινόπωρο (ίσως) και προχθές χάιδεψα ένα δελφινάκι στο κεφάλι στη διάρκεια ρεπορτάζ στο Αττικό Ζωολογικό Πάρκο, οπότε, τα πράγματα δεν μπορεί να είναι και τόοοσο σκατά.

Περιορίζω τις αγωνίες μου, ή καλύτερα την απορία και τον θαυμασμό μου, στις απίστευτες διεργασίες μέσα στο μυαλουδάκι του γιου μου: Ο Ιάσονας λοιπόν, που όπως είπα κάνει πλέον πιπί-κακά στο γιογιό με δική του πρωτοβουλία, εδώ και λίγες ημέρες με ρωτάει δείχνοντας τον εαυτό του: "Αυτό το αγόλι ποιοθ το έφελε;" (Γενικώς έχει μια εμμονή να ρωτάει ποιος του έφερε / χάρισε κάτι και πότε).

Την πρώτη φορά του απάντησα η μαμά και ο μπαμπάς, αλλά όταν με ξαναρώτησε ήμουν πιο αναλυτική. Του εξήγησα ότι ήταν 9 μήνες στην κοιλιά μου (είχε χαϊδέψει και την κοιλιά της θειάς του που μόλις γέννησε και ήξερε περί τίνος πρόκειται), ότι βγήκε από "εδώ κάτω", ότι έπινε γάλα από το "μεμέ" της μαμάς κλπ.

Ε, την επόμενη φορά, απάντησε μόνος του: "Αυτό το αγόλι ποιοθ το έφελε; Η μαμά και ο μπαμπάθ!"

Μήπως εξελίσσομαι σε χαζομαμά; Δεν με νοιάζει, αυτό που συμβαίνει είναι μαγικό και δεν το αλλάζω με τίποτα.