Εχουν περάσει κοντά 20 μέρες από τότε που ξεκινήσαμε (σοβαρά, γιατί το κάναμε και στις διακοπές αλλά πιο χαλαρά) να εκπαιδεύουμε τον μικρό να πηγαίνει στο γιογιο.
Σήμερα πήγε μόνος του, χωρίς καν να το ζητήσει, οπότε χαλάλι το σκατό στο σαλόνι, το πιπί στην καρέκλα, στον μπαμπά του ("και ο μπαμπάθ έκανε πιπί θτο βακάκι του;") ή πάνω μου ("να κάνουμε πιπί πάνω στη μαμά!!!").
Ο μικρός είναι 26 μηνών και έχει αρχίσει πλέον να αποκτά συνείδηση της ύπαρξής του. Περνάει το σημαντικό όπως λέει η Ψ στάδιο του καθρέφτη.
Πριν από λίγο καιρό, καθόταν στο γιογιό και κοιταζόταν. Ξαφνικά λέει με θλιμμένη φωνή: "Ο Τάουτα (έτσι αποκαλεί τον εαυτό του!) είναι πολύ μικλόθ" και αρχίζει να κλαίει γοερά επαναλαμβάνοντας την ίδια φράση.
Εγώ ταράχτηκα και ψέλλισα κάτι του στιλ όχι αγάπη μου δεν είσαι απλώς η μαμά είναι μεγάλη...
Σήμερα πήγε μόνος του, χωρίς καν να το ζητήσει, οπότε χαλάλι το σκατό στο σαλόνι, το πιπί στην καρέκλα, στον μπαμπά του ("και ο μπαμπάθ έκανε πιπί θτο βακάκι του;") ή πάνω μου ("να κάνουμε πιπί πάνω στη μαμά!!!").
Ο μικρός είναι 26 μηνών και έχει αρχίσει πλέον να αποκτά συνείδηση της ύπαρξής του. Περνάει το σημαντικό όπως λέει η Ψ στάδιο του καθρέφτη.
Πριν από λίγο καιρό, καθόταν στο γιογιό και κοιταζόταν. Ξαφνικά λέει με θλιμμένη φωνή: "Ο Τάουτα (έτσι αποκαλεί τον εαυτό του!) είναι πολύ μικλόθ" και αρχίζει να κλαίει γοερά επαναλαμβάνοντας την ίδια φράση.
Εγώ ταράχτηκα και ψέλλισα κάτι του στιλ όχι αγάπη μου δεν είσαι απλώς η μαμά είναι μεγάλη...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου