Οι πρώτες διαπιστώσεις μιας μαμάς μόλις 18 ημερών

1. Το μωρό είναι (βιο)παλαιστής

Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι ένα τόσο μικρό πλάσμα έχει τέτοια δύναμη. Τελικά το αντιλήφθηκα όταν η μαία το έβαλε στο στήθος μου. Το έσφιξε σαν μέγγενη με τα δυσάρεστα αποτελέσματα που αναφέρω στο προηγούμενο post. Η ένταση και η επιθετικότητά του 18 ημέρες μετά συνεχίζεται αλλά τουλάχιστον τώρα (που έχουν επουλωθεί και οι θηλές μου) έχει κουτσομάθει (όπως κι εγώ) τις σωστές κινήσεις και δεν με πληγώνει πλέον.

2. Πονάει αλλά μ' αρέσει

Τον ίδιο τον θηλασμό πάντως ομολογώ ότι τον περίμενα αλλιώς. Ισως γιατί δεν είχα ακούσει ποτέ μια μαμά να παραπονιέται ότι το σκασμένο της την πεθαίνει στον πόνο, ότι κάνει λες και έχει σύνδρομο στέρησης ή κατοχής. Ειδικά τα σχετικά εγχειρίδια είναι εξαιρετικά παραπλανητικά: χαμογελαστές μανάδες θηλάζουν πανευτυχείς το μωρό τους σε στάση μπάλας / αγκαλιάς / ξαπλωτή ή ό,τι άλλο, τις οποίες περιγράφουν σαν το απλούστερο πράγμα στον κόσμο.

Πουθενά δεν λένε ότι πονάει, ότι εξαντλεί, ότι το γάλα θα κατέβει όταν το αποφασίσει αυτό, ότι για να το επιταχύνεις πρέπει να καταπιείς καμιά δεκαριά βότανα, να τρελαθείς στις αντλήσεις, να μαλώσεις με τον σύντροφό σου, να κλάψεις γοερά γιατί απέτυχες ως μάνα με το καλημέρα σας κοκ. Και φυσικά ουδείς σε προετοιμάζει για την διαδικασία από το μαιευτήριο.

Μπορεί η πρώτη θέση να κοστίζει ακριβά (ας όψεται η ασφαλιστική μου) και το "πακέτο" να περιλαμβάνει μέχρι και αισθητικό για τις ραγάδες, την κοιλιά ή τους κώλους της εγκυμοσύνης, όμως για τον θηλασμό τηρείται σιγή ιχθύος. Στη δική μου περίπτωση καταφύγαμε (μετά από επίμονο ψάξιμο του Γιάννη) σε σύμβουλο θηλασμού η οποία με έβαλε σε εντατικό πρόγραμμα και μου εξήγησε τα πώς και τι.

3. Το μωρό δεν κάνει διακρίσεις

Γιατί όταν πεινάει πεινάει. Κι αυτό σημαίνει ότι θα επιτεθεί ακόμα και στο δασύτριχο στέρνο του μπαμπά του σε αναζήτηση τροφής. Τη στιγμή όμως που θα αρχίσει να κοιτάζει λαίμαργα και της πεθεράς, σκουραίνουν τα πράγματα (ομολογώ ότι αυτό με ενόχλησε!)...

4. Η αγάπη αυτή είναι άλλου είδους

Οταν του λες για πρώτη φορά "σ' αγαπάω" αμέσως συνειδητοποιείς ότι αυτή η αγάπη είναι διαφορετική. Δεν την έχεις ξανανιώσει και δεν μπορείς να την κατατάξεις σε μια γνώριμή σου κατηγορία. Είναι αγνή και μοναδική.

Συνεχίζεται (με καλεί το καθήκον)...