Είναι φορές που αισθάνομαι ότι ζω σε έναν παράλληλο κόσμο. Κι αυτό το συναίσθημα έχει ενταθεί τώρα, με την εγκυμοσύνη. Ενώ συμμετέχω στις συζητήσεις και γενικώς δηλώνω την παρουσία μου όπου πάω, είναι ταυτόχρονα σαν να είμαι απούσα, να λειτουργώ δηλαδή σε δύο επίπεδα. Το ένα, με τον αγαπημένο, τους φίλους / συγγενείς / συναδέλφους, είναι ανοιχτό και διάφανο, ενώ το δεύτερο είναι πιο εσωτερικό, σαν μια μυστική -σχεδόν συνομωτική- συνομιλία με το έμβριο, που αν και δεν είναι απαραίτητα συνειδητή, υπάρχει.
Συμβαίνει σε όλες; Φαντάζομαι πως ναι, δεν πρέπει να λέω κάτι πρωτότυπο. Απλώς κάποιες στιγμές αυτή η αίσθηση, που είναι ωραία, με απομονώνει - είναι σαν όλα τα άλλα ξαφνικά να ξεθωριάζουν και στην εικόνα να κυριαρχεί μόνο ΑΥΤΟ κι εγώ. Ε, τότε χάνομαι και θέλω επειγόντως να γυρίσω σπίτι να χαϊδέψω την κοιλιά μου...
3 σχόλια:
Συμβαίνει στιςπερισσότερες εγκύους, να νομίζεις ότι βιώνεις 2 παράλληλες πραγματικότητες
Πάλι καλά (!;)- αν και υπάρχει και μια τρίτη: των ονείρων / εφιαλτών...
Εγλω στη πρώτη μου εγκυμοσύνη, ειδικά προς το τέλος μπορώ να πω ότι ζούσα περισσότερο την πραγματικότητα με το μωρό μου, παρά αυτήν με τους γύρω μου.
Μην ανησυχείς. Όλα καλα.
Δημοσίευση σχολίου