La luz

Εντυπωσιάζομαι πραγματικά. Για τις αντιδράσεις του κόσμου λέω.
Όποιος μαθαίνει ότι δεν έχω φάει πολύ αλλά απλώς διανύω τη 19η εβδομάδα της εγκυμοσύνης μου, με αγκαλιάζει και με φιλάει με απίστευτη, ειλικρινή χαρά. Οι γυναίκες στο γραφείο, κυρίως εκείνες που φαίνεται ότι έχουν ανατραφεί με το όραμα του πρίγκιπα και της αγίας οικογένειας, με κοιτούν σχεδόν λατρευτικά.
Σκέφτομαι ότι η δική μου οικογένεια που μετράει αρκετούς ανύπαντρους, χωρισμένους, ακόμα και χήρους και μόλις ένα παιδάκι, αν και αντέδρασε όπως περίμενα -"κουλ" και χωρίς πολλά πολλά- ελαφρώς με απογοήτευσε. Εδώ έφτασα στο σημείο να εκμαιεύσω από τον αδερφό μου, μετά από τόσο καιρό χλιαρής αντιμετώπισης, αν χαίρεται τελικά που θα γίνει θείος! Μου είπε ναι φυσικά, παρόλο που μάλλον δεν αντιλαμβάνεται -ακόμα- το γιατί.
Ελπίζω όταν επιτέλους το νέο πλάσμα βγει στο φως (μ' αρέσει πολύ η έκφραση "dar a luz" που χρησιμοποιούν οι Ισπανοί για το "γεννάω") να λάμψουμε όλοι...