Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου 2010

Η πρώτη μάχη

Αυτές τις μέρες περάσαμε την πρώτη μας "οικογενειακή" δοκιμασία. Εκεί που μελετούσα το γεγονός ότι το μωρό μου -όπως και όλα φαντάζομαι- είναι σκλάβος της ρουτίνας κι αν του την διακόψεις γίνεται πύραυλος, ήρθε ένα κακό ...κουνούπι να με διαψεύσει: ένα μικρό τσίμπημα στο κεφαλάκι του μολύνθηκε από σταφυλόκοκκο και η ρουτίνα... διακόπηκε.

Μαζί διαψεύστηκαν και όσοι πίστεψαν ότι είμαι ψύχραιμη -και κυρίως εγώ η ίδια- ενώ δοκιμάστηκε χοντρά η υπομονή μας. Το σπυράκι έγινε φλεγμονή γεμάτη πύον, πρήστηκαν και οι αδένες του και η ομοιοπαθητικός παιδίατρος του έδωσε δύο διαφορετικά φάρμακα τα οποία όμως δεν έφεραν το επιθυμητό αποτέλεσμα. Κατά συνέπεια, μετά από 6 μέρες, το πρώτο του Amoxil τον καλωσόρισε στον μαγικό κόσμο των αντιβιοτικών που τόσο προσπαθούσαμε να αποφύγουμε...

Το απόστημα έχει υποχωρήσει αρκετά πλέον, αλλά τα μάτια μου έχουν γουρλώσει -ελπίζω όχι για πολύ ακόμα- και το νευρικό μου σύστημα (ήταν που ήταν) έχει γίνει σμπαράλια. Άσε που αρχίζω δουλειά την Τρίτη...

Τέλος πάντων. Θα επιμείνουμε ομοιοπαθητικά και ελπίζω να αργήσει να ξαναμπεί Amoxil στο σπιτικό μας!

4 σχόλια:

Ρεβεκκα είπε...

οσο κ να προσπαθεις την αντιβιωση τελικα δεν την γλυτωνουμε.Ευτυχως ηταν περαστικο.Φανταζομαι την αγωνια σου.Φιλια κ καλο ΣΚ.

Manouli είπε...

Οι αντιβιώσεις είναι κάτι που δυστυχώς όλοι μας το έχουμε περάσει και θα το ξαναπεράσουμε. Μην το φέρνεις βαρέως.
Τα πολλά μου φιλιά

alepou είπε...

Ο καημενός ούτε 5 μηνών δεν είναι ακόμα... Κόντεψα να σκάσω από τη στενοχώρια.

Ρεβεκκα είπε...

περασε απο το σπιτακι μου που εχω αφησει κατι για σενα.Φιλια κ καλα Χριστουγεννα.