Που λέει ο λόγος*

Προχθές έπαθα το εξής απίθανο: ήρθε ο Γιάννης να ξαπλώσει λίγο αφότου με είχε πάρει ο ύπνος. Μόλις είχε βγει από το μπάνιο, αχνιστός αχνιστός και γυμνός. Εγώ μισοξύπνησα, αλλά δεν είχα πλήρη συνείδηση. Απλώνω το χέρι μου, τον ακουμπάω, του λέω καλά γιατί έφερες το μωρό στο κρεβάτι χωρίς πάνα, θα μας κατουρήσει! Μου απαντάει ποιο μωρό, μα τι λες τρελάθηκες; Μέχρι να καταλάβω ότι αυτό που έπιανα δεν ήταν του μωρού μου, αποκοιμήθηκα...

Το θυμήθηκα το πρωί ξεκαρδισμένη στα γέλια. Και τώρα που το γράφω μ' έχει πιάσει νευρικό! Μήπως έχω απορροφηθεί περισσότερο από όσο πρέπει, ή έχω αρχίσει να τα χάνω;

*Για την εικόνα το σχόλιο...