Πλησιάζει η μεγάλη ημέρα και δεν έχω γράψει λέξη... Οργασμός - χωρίς σεξ. Σταμάτησα τη δουλειά και τρέχω ασταμάτητα για να αγοράσω πράγματα για το μωρό που οσονούπω φτάνει. Άλλος κόσμος. Κι από πάνω έχω και τις έμπειρες μαμάδες/πωλήτριες να με προγγίζουν "έχετε αργήσει / την τελευταία στιγμή τα αφήσατε όλα" και άλλα τέτοια.
Τέλος πάντων αυτό είναι το λιγότερο γιατί όπως έλεγε και η μαμά μου στη βράση κολλάει το σίδερο. Τώρα αν γεννήσω ενώ το καροτσάκι/ρηλάξ/κούνια/μπανιέρα βρίσκεται ακόμα καθ' οδόν, ε θα τη βρούμε την άκρη.
Γενικώς βρίσκομαι σε ένταση. Που κάποιες στιγμές μου προκαλεί άγρια νεύρα. Χάνω την υπομονή μου, φωνάζω και μετά χαϊδεύω την κοιλιά μου και λέω στο μωρό να μην ανησυχεί οι γονείς του αγαπιούνται. Πολύ.
Δύσκολο στην ουσία να περιγράψω ακριβώς πώς νιώθω. Τώρα που βρίσκομαι στην τελική ευθεία, κοιτάω πίσω και σκέφτομαι με πολύ χαρά την περίοδο της εγκυμοσύνης μου που γενικά ήταν ομαλή ως και ευχάριστη - μέχρι που λέω ότι θα μου λείψει η στρογγυλεμένη μου μορφή!
Ύστερα κοιτάω μπροστά -όσο πιο μπροστά μπορώ δηλαδή- και προς στιγμήν με πιάνει αγωνία, όχι τόσο για τον τοκετό όσο για τις πρώτες ημέρες. Παρόλα αυτά τρέφω ταυτόχρονα και μια περίεργη σιγουριά ότι μάλλον θα τα βγάλω πέρα - δεν μπορεί να είναι τόσο δύσκολη δουλειά πια.
Η αναμονή ωστόσο είναι...
3 σχόλια:
Γλυκούλα μου,
να μην ανησυχείς καθόλου! Θα γυρίσεις στο σπίτι με τον μικρό, παίζει να πελαγώσεις στην αρχή (όπως όλες μας, μη σε νοιάζει καθόλου), θα κάνεις να κοιμηθείς πάνω από 2 όρες σερί κανένα δίμηνο, θα νιώθεις σαν αγελάδα πόρνη (με το βυζί έξω όλη την ώρα), θα το φας το κατούρημα στη μούρη την ώρα που θα τον αλλάζεις (δεν το γλιτώνεις) και όλα αυτά θα είναι SUPER!!
Καλή λευτεριά (κυριολεκτικά, δεν το λένε τυχαία, μη νομίζεις) και αναμένουμε εντυπώσεις από το τέκνο σου!
Ωραία τα λες, μου αναπτερώνεις το ηθικό! (Σοβαρά μιλάω).
Όσο για τη λευτεριά, μου ευχήθηκαν ακόμα και "καλή απελευθέρωση". Όντως πάντως, μάλλον σωστά το λένε όπως και να το λένε...
Όσο ήμουν έγκυος, πίστευα πως δεν μπορούσα να νιώθω πιο όμορφα. Ένιωθα οτι έλαμπα, οτι ήμουν τόσο ξεχωριστή ακριβώς επειδή έκανα αυτό που έχουν κάνει τόσες και τόσες γυναίκες πριν από μένα. Φοβόμουν πως μετά τη γέννα θα ένιωθα απέραντη θλίψη για αυτήν την υπέροχη περίοδο που θα είχε τελειώσει. Αυτό που ήρθε μετά όμως... δεν συγκρίνεται με τίποτα! Ακόμη και τώρα δεν μπορεί να χωρέσει το μυαλό μου πως είναι δυνατόν να αγαπάς κάποιον κάθε μέρα και πιο πολύ, δεν ήξερα ότι μπορούσα να αγαπήσω έτσι. Θα το νιώσεις και εσύ και τίποτα άλλο δεν θα έχει σημασία. Όσο και να "ετοιμάζεσαι" μαζεύοντας πορτ μπεμπε και κούνιες, τίποτα δεν μπορεί να σε προετοιμάσει για τα υπέροχα (και τα δύσκολα) που σε περιμένουν. Για μένα, το μόνο που πραγματικά χρειάζεται ένα μωρό είναι η απέραντη αγάπη που του δίνεις με το γάλα σου και την πάντα έτοιμη να το δεχτεί αγκαλιά σου. Οι πρώτες μαμάδες των ανθρώπων δεν είχαν πορτμπεμπε στις σπηλιές και όμως τα κατάφεραν μια χαρά! Η ομορφιά της εγκυμοσύνης συνεχίζει με τον θηλασμό. Και σίγουρα κάθε προσπάθεια αξίζει!
Αυτό το τεράστιο σχόλιο για να σου ευχηθώ ολόψυχα με το καλό!
Δημοσίευση σχολίου