Δευτέρα 28 Ιουνίου 2010

Το ψάρι


Η επόμενη εβδομάδα θα είναι η τελευταία μου στη δουλειά. Θα έχω ήδη μπει στον ένατο, οπότε λέω να κάτσω λίγο να χαλαρώσω και να προετοιμαστώ για την επόμενη φάση.
Δεν θα είναι η πρώτη φορά που θα βρεθώ χωρίς δουλειά, μόνο που τώρα οι συνθήκες είναι εντελώς διαφορετικές.

Αν αγχώνομαι; Αγρίως. Αν θα μου λείψει το καθημερινό ψηστήρι στο γραφείο; Μάλλον αν και αμφιβάλλω ότι θα έχω χρόνο να το πολυσκεφτώ.
Αναρωτιέμαι πάντως πώς θα είναι τα πράγματα όταν γυρίσω μετά από 5 μήνες. Θα έχω γραφείο; Υπολογιστή; (Και τα δύο είναι δυσεύρετα στη δουλειά μου.) Θα καπνίζουν όλοι πάλι; Θα μπορέσω να προσαρμοστώ ή θα 'μαι σαν ψάρι έξω από τα νερά μου;
Κι έπειτα, ποιος θα τον κρατάει όσο θα λείπω; Που θα βρω κάποιον αξιόπιστο;

Τα όνειρά μου τώρα έχουν αλλάξει. Προχθές είδα ότι είχαμε ένα μωρό το οποίο είχαμε αφήσει σε ένα δωμάτιο μόνο του και πήγαμε για ύπνο, γιατί απλούστατα δεν ήξερα τι να το κάνω! Ξύπνησα (μέσα στο όνειρο) και είπα στον Γ.: "μάλλον πρέπει να ασχοληθώ μαζί του, πάω να δω αν πεινάει". Το πρωί, αφότου ξύπνησα, του το αφηγήθηκα και τον ρώτησα αν νομίζει ότι δεν θα ξέρω τι να το κάνω. Μου απάντησε ναι, αλλά μετά με καθησύχασε. Τι να πει κι αυτός; Προσπαθεί να κρύψει την αγωνία του...


2 σχόλια:

Pink_Fish είπε...

όταν με το καλό γεννήσεις, δε θα έχεις χρόνο να σκεφτείς τη δουλειά σου, για αρκετό καιρό. Τέτοια παρόμοια όνειρα είχα κι εγώ, τα γεννάει η έγνοια και η αγωνία για τις ευθύνες που σε περιμένουν. Ακόμα τα βλέπω καμιά φορά και ας έχουν περάσει 15 μήνες. Καλή λευτεριά :)

alepou είπε...

Για να δούμε τι θα δούμε... Σ'ευχαριστώ για την ευχή! Κάτι κυρίες στο ασανσέρ του μετρό που με αποκαλούσαν "κόρη" μου και με ρωτούσαν "πόσο είναι το μπεμπέ" μου ευχήθηκαν "με μια ανάσα"...