Αυτό κι εγώ

Είναι φορές που αισθάνομαι ότι ζω σε έναν παράλληλο κόσμο. Κι αυτό το συναίσθημα έχει ενταθεί τώρα, με την εγκυμοσύνη. Ενώ συμμετέχω στις συζητήσεις και γενικώς δηλώνω την παρουσία μου όπου πάω, είναι ταυτόχρονα σαν να είμαι απούσα, να λειτουργώ δηλαδή σε δύο επίπεδα. Το ένα, με τον αγαπημένο, τους φίλους / συγγενείς / συναδέλφους, είναι ανοιχτό και διάφανο, ενώ το δεύτερο είναι πιο εσωτερικό, σαν μια μυστική -σχεδόν συνομωτική- συνομιλία με το έμβριο, που αν και δεν είναι απαραίτητα συνειδητή, υπάρχει.
Συμβαίνει σε όλες; Φαντάζομαι πως ναι, δεν πρέπει να λέω κάτι πρωτότυπο. Απλώς κάποιες στιγμές αυτή η αίσθηση, που είναι ωραία, με απομονώνει - είναι σαν όλα τα άλλα ξαφνικά να ξεθωριάζουν και στην εικόνα να κυριαρχεί μόνο ΑΥΤΟ κι εγώ. Ε, τότε χάνομαι και θέλω επειγόντως να γυρίσω σπίτι να χαϊδέψω την κοιλιά μου...

Ημερολόγια εγκυμοσύνης

Είπα ότι εφόσον αισθάνομαι μια χαρά, θα συνεχίσω να δουλεύω. Ελα όμως που όσο περνάει ο καιρός, τόσο χάνω την όρεξή μου όπως επίσης και την αποδοτικότητά μου... Έρχομαι στο γραφείο νωρίς νωρίς και γύρω στις 2 με πιάνει μια απίστευτη τάση φυγής. Κι όταν πάω σπίτι ξαπλώνω ανάσκελα στον καναπέ (η αλήθεια είναι ότι σε οποιαδήποτε άλλη στάση με ταράζουν τα πλευρά μου) και αν δεν διαβάζω (πάλι καλά που το κάνω ακόμα και μάλιστα πολλές φορές φωναχτά να ακούει το μωρό - καλύτερα από το να του απαριθμώ την ειδησεογραφία της ημέρας, ε;) ή δεν βλέπω μαλακίες στην τηλεόραση, χαζεύω. Το ταβάνι, το μπαλκόνι, τα νύχια μου. Εποικοδομητικό δε λέω.

Θα αντέξω όμως, έστω και με μειωμένη προσοχή και ελάχιστη υπομονή.

Επιπλέον ψάχνω και μαγιό εγκυμοσύνης χωρίς τύχη φυσικά μια κι όλα είναι με φρου-φρου, πουά και πολλά πολλά ροζ...

Ολίγον ασυνάρτητα...

10 το πρωί στο τρένο Πειραιάς - Κηφισιά. (Για ένα τέταρτο όρθια και στριμωγμένη, στο υπόλοιπο καθιστή χάρη σε μια κυρία που εκτίμησε την κοιλιά μου...) Η κουβέντα από πίσω μου έχει ανάψει - μιλάνε όλοι για όλα, ολίγον ασυνάρτητα: να μην πάει κανείς μας να ψηφίσει στις δημοτικές εκλογές / δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα / αίσχος / όπως μ' εκείνο το παιδί τον Αλέξανδρο που σκότωσαν στα Εξάρχεια και πάει λέγοντας.

Απέναντί μου κάθεται ηλικιωμένη με τιρκουάζ σταυρό (και ταιριαστή μπλούζα) κι εκείνη τη μόνιμη έκφραση μιζέριας που σταθεροποιεί το χαμόγελο προς τα κάτω. Τη σκουντάει η διπλανή όταν πάει να σηκωθεί από τη θέση της και σχεδόν τη βρίζει.

Δυο στάσεις παρακάτω ανεβαίνουν 4 νεαρές γύρω στα 20. Με καυτά σορτς/μίνι, τανκ τοπ/εξώπλατα, σαγιονάρες, ανταύγειες. Φρέσκες. Γελάνε δυνατά και σπρώχνονται με χάρη.

Στο Mall, ετοιμάζονται να κατέβουν. Στην πόρτα διασταυρώνονται με 5 φωνακλάδες συνομήλικούς τους τίγκα στην τεστοστερόνη οι οποίοι σε ένα δευτερόλεπτο τους έχουν κάνει καμάκι εξπρές -σήκωσε λίγο τη φούστα σου / δώσε μου το τηλέφωνό σου / σε αγαπώ. Στο εσωτερικό του τρένου πλέον -μόνοι- ανταλλάσσουν μεταξύ τους χαριτωμενιές και ...κλωτσιές. Ο ένας -ο πιο ωραίος αλλά κι ο πιο μαλάκας- τρίβει τον καβάλο του.

Και τώρα τι;

Αυτές τις μέρες έχω μπλοκάρει. Δεν είναι είδηση, σε όλους έχει συμβεί, το ξέρω.
Όμως έχω επίσης διχαστεί. Ανάμεσα στη βαθιά θλίψη και την οργή που μου προκαλούν όλα αυτά που συμβαίνουν, και τα οποία πονάω ακόμα και να σχολιάσω, και σ' αυτό που μεγαλώνει μέσα στην κοιλιά μου. Θέλω να το προστατεύσω από τους ξαφνικούς λυγμούς μου, την ένταση, την αϋπνία ή τα δυσάρεστα όνειρα, όμως δεν κλείνω μάτια ούτε αυτιά στις ειδήσεις, ανάβω το ραδιόφωνο αμέσως μόλις ξυπνήσω, ενώ το βράδυ, αν και μπαϊλντισμένη πλέον από τη δουλειά, κρέμομαι από τα χείλια των τηλεοπτικών συναδέλφων μου λες και μου κρύβουν την αλήθεια.

Κι ο Γ., εξπέρ πλέον επί των οικονομικών (αλλά και των κοινωνικών), διεθνών και ημετέρων, φτάνει στο σπίτι εξοπλισμένος με όλες τις διαστάσεις του προβλήματος καθώς και κάποιες λύσεις, τις οποίες συζητάμε (ή μάλλον μου εκθέτει) μέχρι εγώ να πέσω μισολιπόθυμη στον καναπέ κι αυτός να ξαναβουτήξει στα αγαπημένα του ενημερωτικά σάιτ.

Για να μου πει στο τέλος, όταν πια έχει περάσει η ώρα κι έχω αποκοιμηθεί, ότι πρέπει να είμαι αισιόδοξη, ότι θα πάμε καλά θα το δεις, κι εσύ φρόντισε να μην στενοχωριέσαι - για τους γνωστούς λόγους...