Είδα πάλι στο όνειρό μου τη μάνα μου. Ήταν ζωντανή λέει, ήρθε χαλαρά σαν να μην είχε περάσει μια μέρα και μου 'πε τι γίνεται καλά είσαι; Μαμά που είσαι; Εδώ είμαι. Μα αφού έχεις πεθάνει; Μα αυτό ήταν μια πλάκα. Είχα πάει ταξίδι να ξεσκάσω... Και δεν σκέφτηκες ότι θα στενοχωριόμουν πλάνταξα στο κλάμα! Έλα τώρα, συγνώμη μην κάνεις έτσι, αφού είμαι εδώ και μια χαρά.
(Πήγα στον τάφο -στον ύπνο μου- κι ο χώρος ήταν κενός, έτοιμος να δεχτεί τον επόμενο... Ευτυχώς μετά ξύπνησα αλλά ήταν πολύ νωρίς για να σηκωθώ. Από σήμερα θα κοιμάμαι από διαφορετικό πλευρό μπας και αλλάξει η νυχτερινή μου τύχη.)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου