Με αυτό που έγινε το Σάββατο αποφάσισα ότι δεν αντέχω άλλες πιέσεις. Οπότε, τηλεφώνησα στις δουλειές που εκκρεμούσαν (βλ. προηγούμενο post) και πήρα μικρή αναβολή λόγω ασθενείας. Δεν είναι ότι αισθάνομαι καλύτερα αλλά τουλάχιστον έχω δικαιολογήσει την ασυνέπειά μου σε ανθρώπους με τους οποίους θέλω να συνεργαστώ στο μέλλον. Συγνώμη αλλά δεν μπορούσα να κάνω αλλιώς. Δεν θυμάμαι να έχω πέσει άλλη φορά σε τέτοιο δυσλειτουργικό gap (επαγγελματικά τουλάχιστον). Δεν θυμάμαι επίσης να έχουν συμβεί άλλη φορά τόσα (άσχημα) πράγματα μαζί. Έλεος. Θα κρεμάσω ματάκια και φρυδάκια πάνω κάτω και πλαγίως μπας και γυρίσει η τύχη (λες;). (Άσε που αυτό το blog έχει πάρει την επικίνδυνη μορφή ημερολογίου, κάτι που δεν ήταν η αρχική μου επιδίωξη - που δεν θυμάμαι πια ποια ήταν, και αν ήταν όντως κάποια.)
1 σχόλιο:
Κουράγιο, ρε παιδάκι, θα τη βρεις την άκρη. Έχω νέα, να τα σιγουρέψω πρώτα και μετά θα στα πω. Σ' αγαπώ, φιλάκια!
Δημοσίευση σχολίου