Το (μόνο;) καλό που μου έχει κάνει η έλλειψη (και αποφυγή) καθημερινής δουλειάς είναι ότι διαβάζω με πάθος. Σχεδόν ένα βιβλίο την ημέρα. Υπερβάλλω αλλά καλύτερα από να βλέπω Δρούζα ε; Σήμερα ξεκίνησα το Παίξ' το όπως πάει της Joan Didion. Αμερικανίδα γεννημένη το '34, δημοσιογράφος, δοκιμιογράφος, λογοτέχνης, κριτικός (όσα θα ήθελα να είμαι - με εξαίρεση την ημερομηνία γέννησης), ζει στη Νέα Υόρκη. Το μυθιστόρημα (από τις εκδόσεις Εμπειρία) δεν θα το επέλεγα -το εξώφυλλο και το γενικότερο στήσιμό του μοιάζει κομμένο και ραμμένο για τη "γυναικεία ψυχή"- αν δεν σκόνταφτα πάνω του καθώς γέμιζα ατάκτως την άρτι αφιχθείσα βιβλιοθήκη και δεν θυμόμουν ότι είχα ακούσει; διαβάσει; ενδιαφέροντα πράγματα για τη Didion (μάλλον σε κάποιο ξένο site για βιβλία ή από τον Γ. Μόλις είδα ότι το 2005 το Time είχε συμπεριλάβει το Play as it lays στη λίστα με τα 100 καλύτερα αγγλόφωνα μυθιστορήματα που γράφτηκαν από το 1923 www.time.com/time/2005/100books/the_complete_list.html).
Το βιβλίο λοιπόν είναι όντως μια βουτιά στη γυναικεία ψυχή (όχι όμως με την άλλη έννοια την κακή), μιλάει για μια 30άρα μισό-σταρ του Χόλιγουντ στα '70s με πολλά προβλήματα - κυρίως με τον εαυτό της. Φέρεται σαν να μην ανήκει, να μην χωράει πουθενά.
Έχει κάτι το υπνωτικό η αφήγηση που δεν είναι γραμμική έχει πολλά φλας μπακ και ροή συνείδησης αλλά με έχει παρασύρει όπως κι αυτή η χαύνωση που νιώθω τις τελευταίες μέρες...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου