(Ιάσονα, όταν θα διαβάσεις αυτή την ανάρτηση πιθανόν να κοκκινίσεις, αλλά εγώ θα την γράψω ούτως ή άλλως!)
Σήμερα το πρωί όταν βγήκε ο Γ. από το μπάνιο ήρθε στο δωμάτιο του μικρού που μόλις είχε ξυπνήσει. Γυμνός προφανώς. Κάθισε με τρόπο ώστε να μην είναι όλα φάτσα κάρτα, όμως ο μικρός είχε προσέξει ήδη τα πάντα και για πρώτη φορά, μια και δεν του κρυβόμαστε ούτε ο μπαμπάς του ούτε εγώ (χωρίς κιόλας να επιδιώκουμε να κυκλοφορούμε τσίτσιδοι μπροστά του συνέχεια!), αναφώνησε: "Τι είναι αυτό;" δείχνοντας τον Γ. ανάμεσα στα πόδια του που έκρυβαν επιμελώς "αυτό".
Και ξανά "τι είναι αυτό; Το πιπί σου! Α! Είναι τεράστιο!"
Εγώ έσπευσα να τον ενημερώσω (ενθυμούμενη συμβουλή της παιδιάτρου σχετικά με τα μεγέθη, ότι δηλαδή τα αγόρια μπορεί να έχουν πρόβλημα συγκρίνοντας το δικό τους πουλί με του μπαμπά τους, δεν ξέρω αν ισχύει -εξάλλου η παιδίατρος δεν είναι και ο Ματθαίος Γιωσαφάτ- αλλά για καλό και για κακό είπα να μην το διακινδυνεύσω) ότι λογικό είναι, ο μπαμπάς είναι πολύ μεγάλος, το ίδιο μεγάλο άρα θα είναι και το πουλί του...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου