Το Σάββατο πήγα τον Ιάσονα στο πρώτο -πολυπληθές- παιδικό του πάρτι. Είχε γενέθλια ο "κολλητός" του ο Άρης. Το σπίτι καινούργιο, τριώροφο, με πλήρως εξοπλισμένο playroom στο ημιυπόγειο (με κηπάκι). Ο Άρης έχει 2 μεγαλύτερους αδερφούς και έχει κληρονομήσει τα πάντα.
Η παρέα του ημιυπογείου, εκτός από τα παιδιά και εμένα, αποτελείτο από φιλιππινέζες και γεωργιανές νταντάδες. Οι λοιποί ενήλικες είχαν προωθηθεί στους επάνω ορόφους με κρασί και σνακ.
Το όλο σέτινγκ μου έκανε εντύπωση - αν και μάλλον υπερβάλω καθότι ασυνήθιστη σε τέτοιες μαζώξεις.
Τέλος πάντων, όπως είπα και παραπάνω, εγώ προτίμησα να μείνω με τους μικρούς στον κάτω όροφο. Εξάλλου ΜΕ τον Ιάσονα και ΓΙΑ τον Ιάσονα είχα πάει.
Κάποια στιγμή, ενώ όλα πήγαιναν καλά και ο μικρός είχε ξετρελλαθεί με τα παιχνίδια, έκανε τσουλήθρα, τρενάκι και κούνια περιχαρής και απαριθμούσε τα ζωάκια του Άρη, ανακαλύψαμε ένα σπιτάκι. Μπήκε μέσα μαζί με τον Άρη και μια μικρή πανέμορφη ξανθιά με γαλάζια μάτια, παιδάκι για διαφήμιση.
Ησυχία και χαρά. Μέχρι που βρήκαμε τη μικρή κυριολεκτικά γατζωμένη με τα χεράκια της από τα τρυφερά μάγουλα του Ιάσονα!
Το αποτέλεσμα; Μια σειρά από ματωμένα σημαδάκια κάτω από τα μάτια του και τον λαιμό του που δεν λένε να περάσουν...
Ευτυχώς ο ίδιος δεν το πήρε βαριά, μόνο εγώ δυσκολεύομαι να το ξεχάσω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου