Πάνε ήδη τρία χρόνια...

...και μαμά μου λείπεις πολύ.
Θέλω να σε σφίξω στην αγκαλιά μου
Να σου δώσω φιλιά πολλά στο στόμα
Να μυρίσω το λαιμό σου Hermes Caleche
Να σε αγγίξω πάλι για μια στιγμή
Να δω το πρόσωπό σου από πολύ κοντά
Χαμογελαστό
Να σε ακούσω να μιλάς έστω και για το ΠΑΣΟΚ
Να πιούμε μαζί καφέ στο Σταρμπάκ όπως το έλεγες
Και να διαμαρτύρεσαι για το υπεβολικά αφρώδες καπουτσίνο
Και την πικρή πορτοκαλάδα "βάζουν και τα φλούδια γι' αυτό"
Να σε βλέπω να τρως με λαιμαργία ή να απλώνεις το χέρι να σου γεμίσω το ποτήρι
Να γευτώ ξανά το φαγητό σου με τόση αγάπη και μαεστρία μαγειρεμένο
Να θυμάσαι τα παλιά και να μελαγχολείς
Να πάμε μαζί για ψώνια πλέον πηγαίνω πάντα μόνη μου
Να σου χτενίσω τα μαλλιά αλλάζοντάς σου χωρίστρα
Να σε εκνευρίσω και να με εκνευρίσεις
Ακόμα και να μην μιλάμε για 1-2 μέρες ναι ακόμα κι αυτό
Να σου χαρίζω παραδοσιακά κάθε 25 Μαρτίου ένα πουκάμισο
Να με χαϊδεύεις και να μου λες ότι μια φορά είναι τα νιάτα
Ότι αν ήσουν σαν και μένα θα έφτανες πολύ μακριά
Τη μια να με εμπιστεύεσαι την άλλη όχι
Να ακούσω ξανά τις δικές σου εκφράσεις φαρδιά κάτω τρικ μάι φορ κάποιες δεν θυμάμαι πια τι σημαίνουν
Να σου γνωρίσω τον εγγονό σου