Φτου ξελευτερία

Όχι δεν πηγαίνανε όλα καλά αλλά ακριβώς γι' αυτό, επειδή δηλαδή δεν με αντέχω άλλο να γκρινιάζω, είπα να σιωπήσω.

Τώρα όμως αποφάσισα να επανέλθω. Να εξηγηθώ: το μωρό όλο αυτό το διάστημα ήταν και είναι μια χαρά, σε λίγο κλείνει τον ένα χρόνο του σ' αυτόν τον πλανήτη, είναι χαρούμενο, ζωηρό, κινητικότατο -το κυνηγάμε- κοινώς αξιαγάπητο, δεν το αλλάζω με τίποτα.

Πέρασε κι αυτό βέβαια την κρίση του καθώς αρνιόταν πεισματικά να κοιμηθεί κι όλο σηκωνόταν στο κρεβάτι του και με κοίταζε χαμογελαστός αλλά ευτυχώς, εκεί που πήγα να φρικάρω πως ξαναγύρισα πολύ πίσω στην εποχή του νανουρίσματος κι ότι πάει χάλασε το πρόγραμμά του κι άλλα τέτοια που συνοδεύονταν με φωνές μεταξύ μας και αλληλοκατηγορίες ο μικρός σαν να μην συνέβη τίποτα, επανήλθε στις καλές παλιές του συνήθειες και πλέον μετά το γάλα του κοιμάται ήρεμος και χωρίς πολλά πολλά.

Με τα υπόλοιπα, τα πέριξ, έχω τα ζόρια.

Την κατάσταση της χώρας, τη μαλακία που μας δέρνει ως λαό, την απαράδεκτη, αντιδεοντολογική και αντιεπαγγελματική, σχεδόν ακυρωτική συμπεριφορά του προϊσταμένου μου - πάλι γκρινιάζω.

Ευτυχώς, τουλάχιστον το τελευταίο θα το αφήσω πίσω μου για ένα μήνα: κλείνω λόγω διακοπών!

Για την κατάσταση της χώρας δεν νομίζω ότι υπάρχει γιατρειά (ούτε για τον λαό άλλωστε), ένα διάλειμμα θα κάνουμε και από αυτήν όμως, τι στο καλό δεν θα μας τυραννάει και στη Σχοινούσα;