Μα μαμά...

Ωχ πολύ καιρό απουσιάζω. Ανακεφαλαιώνω. Το διάστημα που πέρασε μεγάλωσα κατά έναν χρόνο (πάλι) αλλά το ξεπερνάω με ανωτερότητα αποσιωπώντας ωστόσο (δεν το κρύβω) την ηλικία μου - απλώς όταν λέω σε κάποιους ότι έγινα μαμά και με ρωτάνε πόσο χρονών είμαι τα παίρνω και δεν απαντάω. Άδικο έχω;

Τέλος πάντων το πιο ενδιαφέρον πράγμα που συνέβη είναι ότι ο γιος μου πέρασε τη φάση του μπα μπα μπα μπα και άρχισε να λέει και μα μα μα μα μα. Υπέροχος ήχος στα αυτιά μου. Συγκινούμαι αν και ξέρω ότι δεν με προσφωνεί αυτολεξεί.

Επίσης, παρόλο που δεν μπουσουλάει έχει αναπτύξει μεγάλη δύναμη στα πόδια του και κάθε λίγο και λιγάκι θέλει να στηρίζεται. Του πήραμε κι ένα πάρκο (με θλίψη τον "φυλάκισα" -μόλις τον τοποθέτησα ανάμεσα σε παιχνίδια και ψαράκια του τραγούδησα αντάρτικα της εξορίας- αλλά είπε η παιδίατρος ότι θα τον βοηθήσει να εξερευνήσει όλες τις δυνατότητές του) στο οποίο κάθεται με αρκετή χαρά μέχρι που μουρμουρίζει, τον σηκώνεις και πιάνεται από τις λαβές, στέκεται όρθιος και είναι η καλύτερή του.

Το μεγάλο Σάββατο κλείνει τους 9 μήνες, έχει 6 ολόκληρα δόντια, 4 πάνω και 2 κάτω, δαγκώνει δυνατά αλλά είναι τρυφερός: του αρέσει να χαϊδεύει τη σάρκα όπου τη βρει ξεσκέπαστη και να τραβάει με πάθος τις τρίχες του μπαμπά του.

Όσο για μένα πολύ φοβάμαι ότι εξελίσσομαι σε τρελή χαζομαμά αλλά δεν με νοιάζει...

Αυτά προς το παρόν. Αν δεν τα ξαναπούμε, πολύ καλό Πάσχα!