Ωστόσο, έχω να χάσω ακόμα 4...

Συνήθως το άλλοθί μου για να ανάψω την τηλεόραση είναι το δελτίο ειδήσεων. Χθες αυτό εξέλειπε. Οπότε την άναψα με όλη την ευθύνη δική μου. Αφού χάζεψα για καμιά ώρα ένα κακοπαιγμένο γαλλικό δράμα προπαγάνδα υπέρ της ευρωπαϊκής ενοποίησης στο κρατικό κανάλι (περίμενα μάλιστα να είναι υπό την αιγίδα της Ε.Ε. αλλά δεν αναφερόταν κάτι τέτοιο στους τίτλους), επέμεινα ...κρατικά (την έβρισκα με την ανακοίνωση της ΠΡΟΣΠΕΡΤ που κάλυπτε τη μισή οθόνη) και το γύρισα στην ΕΤ3.

Και κόλλησα.

Στο βιωματικό ρεπορτάζ της Τσέρι, μιας 27χρονης γλυκύτατης αγγλίδας που διένυε τον τελευταίο μήνα της εγκυμοσύνης της και η οποία στην προσπάθειά της (αν κατάλαβα καλά γιατί έχασα την αρχή) να εξοικειωθεί με την ιδέα του τοκετού και γενικώς της μητρότητας, επισκεπτόταν διάφορες άλλες έγκυες: μια 17χρονη έγκυο στο δεύτερο παιδί της, μια αθεράπευτη μπίζνες γούμαν, μια εναλλακτική που θα γεννούσε στο σπίτι μέσα σε ειδική πλαστική πισίνα, μια 46άρα θεά έγκυο σε δίδυμα.

Η περιήγηση της Τσέρι είχε πλάκα αλλά ταυτόχρονα έθιγε με σοβαρό τρόπο και χωρίς αναστολές πολλά σημαντικά θέματα γύρω από την εγκυμοσύνη και τη μητρότητα. Όπως το σεξ στη διάρκεια μιας εγκυμοσύνης, την "κατάλληλη" ηλικία για κύηση, τα προβλήματα που μπορεί να προκύψουν από τον τοκετό κλπ.κλπ.

Συγκινήθηκα πολύ. Ειδικά με τις δυο live σκηνές τοκετού. Την μια μέσα στην πισίνα -ειλικρινά συγκλονιστική- και την άλλη της ίδιας της Τσέρι που έκανε τελικά καισαρική μια και το μωρό δεν έλεγε να βγει.

Σκέφτηκα πόσο θαυμάσιες είναι -είμαστε- οι γυναίκες. Πέρα από τη συχνή μαλακία μας.
Το 'χω ξαναγράψει. Είμαστε οι πιο ξεχωριστές μηχανές του πλανήτη - αν δεν είχα γίνει μαμά μάλλον δεν θα το είχα καταλάβει.

Θυμάμαι κάτι βδομάδες μόνο πριν γεννήσω, είχαμε πάει με τον Γιάννη για φαγητό σ' ένα εστιατόριο πολύ κοντά στο (παλιό) σπίτι μας. Δίπλα έκατσαν δυο κοπέλες γύρω στα 30. Η μια αδύνατη χαριτωμένη, την άλλη δεν την έβλεπα πολύ καλά αλλά με τα λεγόμενά της βοήθησε τη φαντασία μου και με το παραπάνω. Α, και οι δυο φορούσαν σορτσάκια.

Η δεύτερη λοιπόν είχε πάθει ψύχωση με το σώμα της. Όση ώρα έτρωγαν μιλούσε συνέχεια για τις "μάταιες" προσπάθειές της με γυμναστική/δίαιτα κλπ. για να απαλλαγεί από το τοπικό λίπος κι ότι πλέον σκόπευε να καταφύγει στην λιποαναρρόφηση και μάλιστα με τη σύμφωνη γνώμη του συζύγου της.

Η κουβέντα (η οποία κράτησε πολύ ώρα) με στενοχώρησε. Όχι γιατί η κοπέλα αποφάσισε να κάνει λιποαναρρόφηση, με γεια της με χαρά της. Απλώς στη φάση που ήμουν με τις ορμόνες μου στα χάι και την κοιλιά τούρλα αδυνατούσα να χωνέψω ότι κανείς μα κανείς δεν μας είπε ποτέ πόσο μοναδικό είναι αυτό το σώμα - ανεξάρτητα από τα παραπανίσια κιλά του...